Wszyscy mamy swoje zdarte do gołej ziemi szlaki, wydeptane na skróty trawniki, labirynty rozchodzonego śniegu. Łączymy miasto w znane tylko sobie mapy i oswajamy je do granic możliwości, tak, że już wszystko wydaje się być zaprojektowane specjalnie dla nas. No bo jak inaczej wytłumaczyć, że akurat na naszej codziennej trasie z Sielc na Uniwersytet (oczywiście przez Łazienki) czeka na nas Kosmos? I to nie byle jaki kosmos, ale taki przez ogromne K. No a tam wiadomo, nigdy nie wiesz na co trafisz, a chodzą pogłoski, że wchodząc do środka, przekracza się horyzont zdarzeń i zostajesz już na zawsze, pochłonięty przez rzeczy i ich historie. Czasem nawet nie trzeba wchodzić do środka, witryna przyciąga swoim bogactwem i zatrzymuje przechodniów na długie godziny. Szczególnie widać to po starszych panach, którzy w trakcie swych codziennych wędrówek z psem, starają się wypatrzeć to ulubione pisemko, które za dzieciaka mieli pod poduszką. Ten numer z figlarną panienką na okładce, chyba Violettą Villas, ale to trzeba by się jeszcze upewnić. Zwróćcie na to uwagę następnym razem, jest to niesamowity spektakl, zupełnie za darmo, a to jest już rzecz niesłychana w tych czasach. Jeżeli natomiast uda Wam się jakimś cudem przejść bezpiecznie obok Kosmosu, jest jeszcze jedno zagrożenie, które czeka na miejskich odkrywców. Mapa którą nosicie, może okazać się ciężarem, małą kotwicą, która przy każdym dłuższym wyjeździe, każdej przeprowadzce, każdej zmianie adresu, nie da o sobie zapomnieć i prędzej czy później, sprowadzi Was znowu na Sielce. Tak to jest z czarnymi dziurami, ciężko się od nich uwolnić.